ธรรมทาน

สัพพะทานัง ธัมมะทานัง ชินาติ

การให้ธรรมะเป็นทาน ชนะการให้ทั้งปวง

0อันกาลเวลาวารีืี่ล่วงแล้ว ไม่ผ่านแผ้ววกวับกลับมาหา

ควรรีบทำความเพียรเวียนเวลา ในวันนี้แหละหนาอย่ารามือ

0เร็วเข้าเถิดเพื่อนเอ๋ยอย่ารอช้า เร่งรีบคว้าพระธรรมประจำจิต

ทุกนาทีผ่านไปใยไม่คิด ว่าชีชีวิตจะตายใกล้แล้วเอย....

(ขุ.ชา.ทุก.27/95)

เพื่อนนั้นสำคัญไฉน

-ถ้าท่านมีทาสอยู่คนเดียว และให้บุตรของท่านหมกมุ่นอยู่กับทาสตลอดเวลาแล้ว

ในไม่ช้าท่านจะมีทาส 2 คน ~สุภาษิตกรีกโบราณ

-ถ้าท่านอยู่ในหมู่สุนัขไปนานๆ ในไม่ช้าท่านจะหอนเป็น ~สุภาษิตสเปน

-ยัง เว เสวติ ตาทิโส คบคนเช่นใดมักเป็นคนเช่นนั้น ~พุทธภาษิต

0คบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล

คบคนชั่วพาตัวให้ยากจน จะคบคนต้องพินิจเพ่งพิศดู

0คบเพื่อนดีมีหนึ่งถึงจะน้อย ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดริษยา

เหมือนมีน้ำจืดนิดหน่อยด้อยราคา ยังดีกว่าน้ำเค็มเต็มทะเล

......ชีวิตนี้น้อยนักแต่ชีวิตนี้สำคัญนักเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อ เป็นทางแยกจะไปสูงไปต่ำ

จะไปดีหรือไปร้าย เลือกได้ในชีวิตเท่านั้น พึงสํานึกข้อนี้ให้จงดี แล้วจงเลือกเถิด

เลือกให้ดีเถิด

0 จากหนังสือ.ชีวิตนี้สำคัญนัก สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช

สกลมหาสังฆปรินายก

อย่าจองเวร

0 เวรคือการเป็นศัตรูคู่อาฆาต เวรนี้อาจทำให้ไร้ความสุข

เวรอาจพาคนเราให้เข้าคุก เวรก่อทุกข์อย่างยิ่งทั้งหญิงและชาย

0 เวรไม่ดีหนีไปให้ไกลสุด เวรเมื่อหยุดผลดีมีมากหลาย

เวรระงับดับสนิทจิตสบาย เวรจะหายก็ต้องไม่จองเวร

0 บุญคุณต้องทดแทน แค้นให้อภัย

0 ถ้าผูกใจเจ็บ จะเจ็บใจเรา

0 ถ้าเมตตาเขา ใจเราสบาย

( บทความของพระเทพกวี)

0.ใครจะชั่วมัวเมาช่างเขาเถิด เราอย่าเิกิดเห็นงามไปตามเขา

วัวจะเข้าคอกใครใช่คอกเรา ควรจจะเอาใจตรวจสำรวจตน

สิ่งที่มนุษย์ชอบลืม

0สิ่งใดสิ่งหนึ่งมีความเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งนั้นล้วนมีความดับไปเป็นธรรมดา

0เราเกิดมาจากไหนใครไม่รู้ จะไปสู่แห่งไหนใครไม่เห็น

จะตายเช้าสายบ่ายหรือเย็น ไม่มีเว้นทุึกคนจนปัญญา

0ชีวิตของสัตว์เหมือนภาชนะดิน ซึ่งล้วนมีความสลายเป็นที่สุด

0จะซ่อนในกลีบเมฆกลางเวหา ซ่อนกายากลางสมุทรสุดวิสัย

จะซ่อนตัวกลางเขาลำเนาภัย ณ.ถิ่นใดพ้นตายนั้นไม่มี

0ถึงมีฤทธิ์ศักดิ์สามารถ ยกปราสาทเวชยันต์ก็หวั่นไหว

ทั้งดำดินบินฟ้านภาลัย รู้เท่าไหร่ก็ไม่รอดคงวอดวาย

0โอ้ร่างกายของเรามันเน่าแน่ ไม่มีแปรเปลี่ยนผันหันไฉน

ต้องรู้ตัวเสมออย่าเผลอใจ สิ่งใดดีควรทำรีบจ้ำเอย

มนุษย์คิดมากเกินจำเป็น

มนุษย์มีสติปัญญามาก ก็เลยคิดมาก คิดมากจนเกินจำเป็นกลายเป็นนักคิด

ถ้าคิดไปไม่ถูกทาง มันก็เพ้อเจ้อ คิดจนตาย แล้วตายอีก มันไม่พบจุดจบของความทุกข์

เราต้องรู้จักสิ่งที่จะเอามาคิด วัตถุสำหรับคิด คือสิ่งที่จะเอามาคิด แล้วต้องรู้จักวิธีคิด

มันถึงจะไปสู่จุดจบของปัญหา หรือจุดจบของความทุกข์

คำว่า เป็นทาสของความคิด ภาษาทางศาสนามีมากเขารู้จักกันดี และเขากลัวมัน กลัวที่จะตกเป็นทาสของความคิด ซึ่งจะทำให้เสียเวลา หรือ ตายเปล่าก็ได้

จากหนังสือความจริงแห่งชีวิต ของพระธรรมปิฎก

ศิลปะแห่งการครองใจคน

0 คนอ่อนโยนสามารถเข้าถึงคนได้ทุกเหล่า

และนำคนแข็งกระด้างมาใช้ได้

แต่....คนแข็งกระด้างไม่สามารถนำคนอ่อนโยนมาใช้ได้เลย

0 มนุษย์เราต้องทำหน้าที่แผ่เมตตาให้คนอื่นมีสุข

เพราะตัวเราก็ยังต้องการอย่างนั้น

จึงควรทำในสิ่งที่เราปราถนาให้ผู้อื่นบ้าง

0ถ้าเรารักและปราถนาดีต่อผู้อื่นด้วยความจริงใจ

เขาก็จะรักเราและปราถนาดีต่อเรา และไม่เกลียดเรา

แต่ถ้าเราแสดงความเกลียดต่อเขา

ผลก็คือ...เขาเกลียดตอบเรานั่นเอง

นี่หรือชีวิต

โอ้ว่าอนิจจาสังขารเอ๋ย มาลงเอยสิ้นสุดหยุดเคลื่อนไหว

เมื่อหมดหวังครั้งสุดท้ายไม่หายใจ ธาตุลมไฟน้ำดินก็สิ้นตาม

นอนตัวแข็งและสลดเมื่อหมดชีพ เขาตราสังใส่หีบสี่คนหาม

สู่ป่าช้าสิ้นเชื่อเหลือแต่นาม ใครจะถามเรียกเราก็เปล่าตาย

นี่แหละหนอมนุษย์เรามีเท่านี้ หมดลมแล้วก็ไม่มีซึ่งความหมาย

วิญญาณปราศขาดลมดับจากกาย หยุดวุ่นวายทุกสิ่งนิ่งนอนเลย

เมื่อชีวิตเรานี้มีลมอยู่ จงเร่งรู้ศีลทาน นะท่านเอ๋ย

ทั้งภาวนาทำใจหัดให้เคย อย่าละเลยความดีทุกวี่วัน

เมื่อสิ้นลมจิตพรากจากโลกนี้ จะได้พาความดีไปสวรรค์

อย่าทำบาปน้อยนิดให้ติดพัน เพราะบาปนั้นจะเป็นเงาตามเราไป

สู่นรกอเวจีที่มืดมิด สุดที่ใครจะติดตามช่วยได้

ต้องทนทุกข์สยดสยองในกองไฟ ตามแต่กรรมของผู้ใดที่ได้ทำ

หมั่นสวดมนต์ภาวนารักษาสศีล สอนลูกหลานให้เคยชินทุกค่ำเช้า

ให้รู้จักเคารพนบพระธรรม อย่าลืมคำพระสอนวอนให้ดี

เราเกิดมาเพื่อตายมิใช่อยู่ ทุกๆคนจะต้องสู่ความเป็นผี

เมื่อเกิดมาเป็นคนได้ทั้งที ก็ควรสร้างความดีติดตัวไป

เพื่อจะได้เป็นสุขไม่ทุกข์ยาก ไม่คับแค้นลำบากเมื่อเกิดใหม่่

ใครทำดีย่อมสุขแท้จงแน่ใจ ใครทำชั่วทุกข์ยากไร้ ย่อมถึงตน

เร่งบำเพ็ญทานศีลและภาวนา แสวงหาแต่สิ่งบุญกุศล

ทรัพย์ภายนอกเป็นของโลกโศกระคน ทรัพย์ภายในประดับตนพ้นทุกข์เอย