กระจกส่องใจ
กระจก... ไมไม่เลือกที่จะสะท้อนภาพทุกชนิด ฉันใด
จิตใจ... จงเอาเยี่ยงอย่างกระจก
กระจก... รับรู้ แต่ไม่ยึดถือครอบครอง
ดังนั้น... จึงไม่มีภาพใดๆหลงเหลือติดอยู่ในกระจก
สายฝน... ในกระจก หาได้เปียกกระจกไม่
เปลวไฟ... ในกระจก ก็หาได้เผาลนกระจกเช่นกัน
ทั้งนี้... เพราะกระจกไม่ได้ให้อำนาจแก่สายฝนและเปลวไฟ
ดังนั้น... จงทำจิตใจของท่านให้เป็นดุจการรับรู้ของกระจก เพราะ
ถ้าหากจิตของท่าน หลงยึดถือ หรือตกเป็นทาสของกิเลสเมื่อใด
ความทุกข์ ความเศร้าหมองใจย่อมตามมา ...เมื่อนั้น

อนุโมทนาบุญ ในการนำมาเผยแพร่
แก่เจ้าของบทความ พระอาจารย์มหาทัส คุณทัสสี
วัดสุทัศน์
ถ้าผิดพลาดบกพร่องประการใด กระผมขอขมา มา ณ โอกาสนี้ด้วย